Mal-i hülyaMal-i hülya 2 Arınmada gönül geçmede imbikten zamansa yanmış külü kalmış ocakta yadeller almış beni beni salınıp hayal dünyasında şiir ipi eğirmede gönül bahçede güz yası var solmuş bütün güller kalansa tek bir gül umut rahmeti üstüne olsun ölenin verilirken selâ bende bir hoş sarhoş mal-i hülya nazenin bir ruh ve uzaklarda tasasız bir güruh ki adına zamane diyorlar dökülmede nağme nağme sessizliğin suskusu ne yana baksam gemi ağzına almış gidiyor elden gidiyor takvim gemi ağzına almış tahakküm iki dudak arasında söz zehir hırçın akmada zaman denen nehir bir hoşum ki sarhoşum başımda mal-i hülya esatir-i zaman amaan aman ver yarabbi sonu geldi zahir ahir zaman ki muştusuz kurak gönlüm yanmada susuz solmuş bütün güller- umudum tek gül yan gönüül yan ne çıkar yanmaktan yan ki arınsın kalbin geç ki imbikten arınırsın belki avarerelikden bu yanma hoş bir yanma sebebi yarenimdir anlamıyor aşk’tan bu b/aşka vermiyor izin azat edecek ya çetin bir sınavla sınanmadayım sevdam sorguda kurulacak elbet mahkeme-i kübra yüzünün sırtını dönmüş el insaf dilruba makam makam senin çün ne gam zihnim karışık üşüyor ruhum kış korkusuyla umuda dönük bir rüyanın uykusuyla bir de söz üşümese üşümese şiir içim bir hooş ve benliğimi sarmış bir hoş mal-i hülya Yüksel Nimet Apel |