Kimsesiz bir şairim...
Ben kimsesiz bir şairim.
Kelimelerimi sahiplenmez kimse. Ve gözü yaşlıdır mürekkebimin. Hep bir beden büyük geldim kendime. Çocukluğumda yetişkimdim mesela. Ve büyüdükçe küçüldü dünyam. Sığdıramadım şu koca şehre gövdemi. Sıcacık bir yatakta. Güneşe açamadım gözlerimi. Alın terimi yedim hep oysa. Yetmeye çalışırken kendime. Yetmedi avucumdaki kimseye. Kanayan dizlerime merhem olmadı kimse. Gözyaşlarımla temizledim yaramı. Yağmur olup yağdım gün geldi. Şimşekler çaktı üstüme. Sığınacak bir limanım bile yokken. Kaldırımlar ısıttı bedenimi. Kaç kapı kapandı yüzüme. Ve kaç tokat indirdi tanrı kim bilir. Acıtmadı gidişin kadar. Ve ben hiçbir gidişe. Kahrolmadım bu kadar... |