ağıtların sonuna yetişmiş içli dervişim
hayrettin taylan
s’uçlarında sağdım pişmanlığı kahır ekseriyetini erinç anlara teslim etmeden mayalandım temiz öze büyüdüm doğrunun güneş ezberinde sevdim aşkın sen ömründe delişil bir duruşun sızısında p’aklandım ağlak yarınların derdine ilaç gibi yazıldım kırık mazinin geçmeyen kısmında okundu kıssam içi ıslak damlaların iyileştirme sonuncunda okundu bahtım vefalı durumların atlasında renklendim insanlar arasında insanlığımı kollama savaşını kazandım artık adam gibiyim artık adem gibiyim havva isen gel gayrı ağıtların sonuna yetişmiş içli dervişim kanserleşmiş hayıflarım amalarım çok ama fakatlarım sakat yalnızlığım sanat gölgemde oynanır gölgenin talihi gelmeye büyüyor cemalinin gölgesi gelmeye benziyor yürüyüşün tenha sabırlar içre şükre dayalı bağrın asrıyım kalabalıklaşmış yalnızlığımın gergefine sarılılığın eseriyim gidişinle zenginleşen acılarımın mutluluğun fakirlik ambarındayım bir tanemsin artık aç ve çoğum az ve çoğum yaradanın nurundan yaratılmış gibi gecelerime düşen düşten öte bir yıldızdın gecemin ay yüzünde eridim gül cemaline sevgimin yurdunu aydınlandı seninle bütün yer ve yar parçalarım aydınlandı bütün ser ve sereserpelerim umutlandı gün/eşim gibi geldin tanlarıma artık sevmenin kopmuş dünyayısım artık, dünyanın sonu gibi aşk sonundayım artık, bensin, bendensin |
artık adem gibiyim
havva isen gel gayrı
artık sevmenin kopmuş dünyasıyım,
artık,dünyanın sonu gibi aşk sonundayım,
artık,bensin,bendensin...