Son sözlerinle vakitsiz bir ayrılığın
Kapılarını aralarken sen
Sanma ki sana çok kızdım
Emin ol kızmak aklıma bile gelmedi
Sen sana yakışanı yaptın
Benim derdim kendimle inan
Ben nasıl da sana aldandım…

Yokluğumda İçtiğin kahveler bile ben tütecek sana
Sen de beni silemeyeceksin gözlerinden
Kulaklarında asılı kalacak sesim
Sesime hasret kalacaksın sözlerimden
Adımı unutmayı asla beceremeyeceksin…

İçini içine sığdıramayacaksın
Sığmaz olacaksın kendine sen
Kuş olmak isteyeceksin bazen
Bir martı kadar hür kendinden
Belki yükseklere de uçacaksın
Ama düzlere inemeyeceksin
Teselli vermez olacak benden gitme sebebin
O sebebin de bir yerde bitecek
Kalmayacak tutunacak bir tek dalın
Daldaki son yaprak gibi
Sen de bir gün düşeceksin
İşte o zaman sen....
Ve artık sen...
Mevsimlerden sonbaharsın…

Emir Sinan