Rüzgar Gibi
Bakardık çocukken
Parketmiş arabanın camından. Hayranlıkla söylenirdik ’Bu araba iki yüz yapıyor’ Görmemiştik hiçbirimiz Arabanın iki yüz yaptığını Yollar daha ayrılmamıştı Otoban bariyerleriyle. Yüz yapışımız olaydı, Yüz otuz ise kaza. Bugün her kadrana bakışımda Gülerim kıs kıs, hissettirmeden geçmişe. O günlere hürmeten Doksanda bırakırım ibreyi, Bir oğlun babasını geçmesi Kadranda olmasa gerek. |
Zaman ne kadar hızlı geçiyor. Baba oğul ilişkilerini hep iyi tutmak gerek.
Bu şiir aldı beni hatıralarıma geri götürdü...Sevgilerimle...