Üç Yüz Dokuz
Bir merkezkaç kuvveti vardı bizi birbirimizden ayıran, beni günlerce ağlatan. Ben ağlarken konuşamam, bu yüzden sana "gitme" diyemedim.
Bir tel saçındı bana bu gidişinden sonra kalan; günlerce onunla yetindim. Senden sonra solumadım hiç tozlu ve siyasi havasını Ankara’nın. Sen son nefesimsin içimde kalan. Vermediğim... Veremediğim... Kısa dönem aşk mı kaldı geriye senin ılgın gözlerinden? Ki şimdi ben cennet sandığım yerde yalnızım. Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım sen yanımda olmadığından ben yalnızım. Alp Ay, 12/05/2006 - Tuzla/İstanbul |