- KENDİMLE Kİ SAVAŞIM VİCDANIMLA -
Alır gelirim yolumu, sırrına vakıf olmaya hazırım.
Anlatmaz kaçarsın heyhat! Yine aldandım sanırım. Bu ne dehşet Allah’ım? içime batıyor kirpikler. Bedenimi yüklenmiş bir ruh ki kapında seni bekler. Gülmeye engel aramaz, asrın riyakâr kızı. Yerim - yönüm sensin tüm kuzeylerimin yıldızı. Bu ne hal ki ölürken güçlüyüm diyor hariz Savaşın en ağır darbesiyle cennetlik mübariz. Sen de mi haramın o onmaz tadını aldın? Yine yalnız bir adam, yine yalnız bir kadın. Hüznüme yeni şekiller verirken cüretkâr, Bakışlar ki ölümcül bakışlar ki tehditkâr! Kahkahalarla boğuluyor sahtelikler anası Kâf’a tırmanmak kadar bir hayaldir çabası. Nereli olduğu belirsiz, şiirlerim Araf’ta Duan hangi camiide, hangi mescit, hangi safta? Susuzluk girdabıdır ki, atın içime yansın! Bir bedene kefen iken, bir diğerine cansın. Silsen de ağladığı aşikâr ki sürmeli gözler, Bir yangını, bir fırtınayı , bir yıkımı gizler. Bir gidiş var, güç ki kalbinde prangalarla Bir bekleyiş var, kendimle ki savaşım vicdanımla. Efruz Merve YILDIRIM |
Sevda yüce ve böyle bir şey... Sevdalı duyguları kana kana içen bilir…
Şiirin gücü tartışılmaz…
.................................................... Saygı ve selamlar..