ey sevgili, içimin itikadını
zamanının gergefinde dokudum
ağaran yalnız saçım sakalım değil
yanar şimdi içimde gölgeler
bir ateş yumağıyla adımlarım hayatı
bir tutam karanlığa aman vermez ruhum
elbet mevsimlerden geçer yolum
kuruyan dallar dökülür güzümde
oysa ben yeni sürgünlere vurgunum
baharın en güzel muştusunu taşıyan

şimdinin bir adı olmalı
damar damar yarılan toprakta
aşk kök salmak için çırpınırken
gülüşünden damlayan bengisuyla karışıp
ömrüme tutunmalı
ateşten taç yaprakların gururu
büyümeli sıcak tutuşlarında
mavi gökkubbeye varmak için

yokluk aynasında
varın telaşı durur şüphesiz
ellerindeki depremi ölçerken
nabzımdaki sayaç parçalanır

ey sevgili,
varın varettiği en güzel varlık
deryanın teslimiyeti
bir katre boyu kadardır
varlık alemine konmuş son nokta
yüreğinin atmaya başladığı andır

ali rıfat arku
23/09/2014
istanbul