Bakışlarım virani, ağlamak ötesi hâl
Avuntum, hayalindi gözlerimin ferinde
Ati bile uçmuşken tahtı kurunca zeval
Dik başlı mağrur hissim gizlenmişti derinde,
Alışırım demiştim, sen yoksan gece vardı
Ay vardı, yıldız vardı başımın üzerinde
Özlemim, yağmur olup saçlarımdan akardı
Zaman durmuş, yelkovan hâlâ aynı yerinde
Gece sağır ve kördü, ifadaydı usulluk
İliğime işlerken sayende bu yoksulluk.


Hasbelkader olsa da, çehreme gün vurmuştu
Zamansız gidişinde sanki dünya durmuştu.


Nerde unutulduysam bırak orda kalayım
Yeterince sığındık virgülün gölgesine
Ne sen kız belleğine ne ben zorda kalayım,
Beni asıl ürküten, kalbinin bölgesine
Hasretinle yanarken yüz çevirememekti,
Ayrılık ağır gelip yokluğun dengesine
Burnumun direğine söz geçirememekti
Bir de ben, katıldım ya gönül hikâyesine
Gamsız bir uyku çöktü zavallı bir ânımda
Hiç kimse olmasa da, son sözümde yanımda...





NÜS