Gayri Sen GelBen seçmedim ayrılığı Bu vakitsiz yalnızlığı Üzerimden mutsuzluğu Atamadım gayri sen gel . Baharımı hazan yaptın Gözlerimde yaş bıraktın Kalbimde bir yara açtın İyleşmedi gayri sen gel . Bu karamsar gecelerim Sensiz geçen senelerim Hiç bitmeyen çilelerim Bitsin artık gayri sen gel . Aklar düştü saçlarıma Taşlar düştü yollarıma Prangalar ayağımda Gelemedim gayri sen gel.... Cemil MALKOÇ |
Ölçülü ve kafiyeli olması ayrı bir güzellik katmış şiirinize..
Fakat son dörtlükte, kafiye yapalım derken şiirin manası bozulmuş.
Tekrar ettiğiniz "gayri sen gel." mısraı ayrı bir ritim ve birliktelik oluşturmuş şiirde.
Zaten dağınık duygu ve his akışını bir mecrada toplamak için tekrir sanatı kullanılması
gerekli bir malzemedir. Bazen duyguları, düşünceleri kafiyeler bir mecraya çekmeye yetmez.
İşte o zaman, bu kenetlenme imajı yansıtan sanatlar devreye girer.
Yoksa duygular, düşünceler, mısralar havada uçuşur ama,
bir güzellik oluşturmaktan ziyade bir kaosu çizer, bir tatlı imajdan daha çok, bir çirkinliği göz önüne serer.
Sizde şairane söyleyiş mayası mevcut.
Bu kaynağı ve cevheri yılmadan usanmadan, en iyi yerde kullanmanız dileğiyle..
selam ve sevgilerle...