Silinen Yalnızlığım
geçmiş ne kadar geçse de külleri taptaze
izleri kazınmış en derinlere silebilirse sonbahar siler. yağmurlar siler, yapraklar siler, gri sokaklar siler. silinirde, gülüşlerimiz kalır yine de silinen sesin olmasın, o gökyüzü bakışlı sesin. ne kadar mahçup yakarışlar koparsam da olacağı oluyordu siliniyordu bitiyordu geliyordu sonbahar ve derinleşiyordu böylece, mavileşiyordu yalnızlığım Merve KAVAL |