"bir şiir yaz bana" dedin
içinde sen, ben, biz olalım
aşkımız göğe yansısın
ay kıskançlıktan yıldızlara sarılsın
satır satır gergef gibi işle beni serbestçe
heceler şaşırsın yollarını kıskançlıktan
bir sen, yalnız aşkın olsun dizelerde
uzansın şiirlerden yalnız beni sarsın.



hâlbuki;
körpecik bebek tenindeydi içimdeki aşk
mis gibi kokusu burnuma dolardı
koklamaya, öpmeye kıyamazdım izim kalmasın diye
uzaktan severdim "benim" diye.



gönlümden dökülenler şiirleri ıslatırken
tohumları damla damla üstüme saçılırdı
ben olurdum doğarak
sen olurdun büyüyerek
biz olurduk çoğalarak.



gözlerim gidiş yoluna kararırdı istemeden
bir ışık beklerdim gelişlerinde
elâydı gözlerim eskiden
senden önce
aşk icat edilmeden çok önce
güneşin rengini alırdı
gökkuşağı kıskanırdı da
yaz yağmurlarının ardından beni sürerdi üstüne
sen yumardın bana gözlerini
"gel" diyen sesin hıçkırırdı
uçarcasına kırmızı eteğimi toprağa sürte sürte
çiçek çiçek açardım akşam sefası niyetine..



şimdi rengini şaşıran gözlerim
şaşkınlığın girdâbında medcezir gibi vurur gönlüme
her geçen dakika azalır maviye yetişemem
siyaha sarınırım "mutluluk" diye
"ben" diye titreyen dilin damağında
nasil oldu da "el" diye şakıdı başka gülün bağında
yetmez miydi;
karda güneşle sevişen kardelen gibiydim gönül dağında.



nelere gebeydi gelecek ki
zamanında ellerime doğamadan
prematüre doğdu
yaşamadan öldü gözlerimde.



kurtarmak mümkün müydü vakitsiz doğan aşkı
bir meyhane köşesinde ızdırabın en deminde şimdi..



bir şiir yazdım sana
"yaz" dediğin makâmı şaştı belki
şaşırdı tezene tellere vuracağı notayı
mutluluk istemiştin ya satırlara düşsün ellerimden diye
ayrılığı tükürdü dilim, beğenmedi o şarkıyı
yarım doğdu ay gözümü aldı hâle
bu şiir senin olsun,
belki; dolunay olup,
y i n e d ü ş e r s i n d e n i z i m e


Ayvazım DENİZ