hafif esen rüzgarda
sallanıyor
dallar yapraklar
sararmaya yüz tutmuşluğun
eseri olsa gerek
mevsimlerin kayması..
bırak gülsün gök yüzünün mavisi
kubbesinin altında..
yalnızlığa inat
umuda inat..
biraz dikkatli
bakacak olursan
görürsün gözlerini
deryaları anımsatır misali..
gönül çağlar
yürek çağlar..
ve
siner yavaş yavaş
karanlık
gündüzün ertesine..
bırak
görmesin gözler
onlar
ordadırlar..
var olan yok olmaz
gerçeklerle boğuşsalarda..
zamana rağmen
mekana rağmen..
tütüyor hayat
bacası ömür
yaylanıyor halka halka
sonsuzluğa
düğümlemek imkansız
ancak bakabilirsin arkasına
gözlerden kaybolana kadar..
hatıralar kalır..
resimler kalır..
elinde bile değil
bir gün kendini
çöplükte bulmaması..
yazılan yazılmış
çizelen çizilmiş
diye
düşünsende
belki
bir hayal bu
belki bir rüya
senle var olan
senle de yok olacak olan...

(Manisa,05.09.2014)

Talat Özgen