CEYLAN MİSALİ
Kurtlar sofrasına yürek yatırdım
Sekerek koşmayı burda öğrendim Başımı eğmedim hep dik oturdum Kanatsız uçmayı burda öğrendim Harama alışık helal yemezler Bu yoksuldur bu yetimdir demezler Feriştah kesildi dünkü çömezler Çiğneyip geçmeyi burda öğrendim Yüreğimi bir çengele taktılar Düşlerimi kor ateşe yaktılar Bir gövdeye zafer gibi baktılar Ateşe basmayı burda öğrendim Aşk adıyla ölüm sundular bana Kader çizgisini bastılar kana Kadehler çınladı vuruş can cana Vurulup düşmeyi burda öğrendim Sırtımda vurgunlar duruyor izi Yaram dost yarası derindir sızı Dizgine gelir mi Mansurun kızı Ömrümü asmayı burda öğrendim Güleser YORULMAZ |
Özüme yalan çaldılar
Kendilerini ,adam sıfatından sandılar
Duvarı yürüten Mansur babamı
,,,Keramete saymadılar
Güleser can, göz yaşlarını hicran ile söyler
Söyler iken,hicap çekiyor kelimeler
Oysa, bir derya ,bir Deniz, bir okyanus olduğunu bilemediler
Zalimler dünyasında,kurtlar sofrasında
Suyu bulanık göle saydılar
Nacizane iki dörtlükte benden can
Cana can kurban
Umutsuz olma asaleti özü medeniyeti sağlam asil yürek
Yukarıda Allah var
_____________________________Yüreklerimizi dağlayan dizelerdi
Hicrana ağlayan,ortak olan , dost gözlerdi
Yürek söyledi kalem yazdı
Sayfanızda bu gün Güneşi bile yakan ,hicran vardı
Edebiyata düşen hüzün yüklü şiiri
Kutladım can yüreği ve mahir kalemi
______* * * * * * * * * * _______
Aşk-ı niyaz ile