GEL ARTIK
Hazin bir sonbaharda vurdu beni yokluğun.
Yapraklarımı bir gözyaşı misali sana dökerken, Çıplak ve utangaç bir ağacım artık. Açtığın yara ile kuşlara yara oldu kovuğum. Senin sesine hasret çekerken, Onların cıvıldaşmaları tek avuntum. Gelsene ey yar! Gel de kumrular gibi mutlu olalım Artık çok koyuyor yokluğun... Öyle bir mevsime denk getir ki gelişini İlkim ol, Baharım ol Kovuğum da can bulsun soluğun |