Dünya yuvarlak, yedi iklim
Hepsi oturma odasında bir kilim
Gezmedim dünyayı görmedim Konya’yı
Ben küçük bir cahilim

Sundum bilgimi kulaklara
Kulaklara vurulmuş tıpa
Görsünler istedim haykırışımı
Sandılar geliyor bir sıpa


Mevsimler günleri kovalamış
Zamanda yok bir akış
Gözlerde anlayışlı bir bakış
İki ha ya bir ki ye kopar alkış

Zaman içimde küçük hapis
Etrafı dolamış koyu bir sis
Belli olmuyor temiz ile pis
Böyle gitmez diyor içimden bir his

Dünyayı ölçtüm, ayı biçtim
Ömrümü bir yudumda içtim
İlim erkan ile hamdım piştim
Çağırmaklaymış her gidiş

Baharda yapraklarım döküldü
Göz yaşlarım ilmik ilmik söküldü
Gün de geldi belim ikiye büküldü
Kara toprak kürekle üstüme örtüldü

Ne deniz kaldı semamda ne yıldız
Bir taş, baş ucumda üstü yazısız
Seçemedim mevsimi yaz mı yoksa kış
Bir evim oldu badanasız, sıvasız…