...PEÇELEDİM YÜZLERİ...Az önce Daha az önce Bir saksıdan fırlayan yeşil başlı hayaldeydim... Kanayanlar böldü hayallerimi Yarım yamalak düşleri yarıp çıkan ifrit kokusu Keskin bir zehir endamında Tek tek alnından vuruyor Duvarlarıma özene bezene yerli yerince Yerleştirdiğim çerçeveli bakışlarımı En baş köşeye hüzünü yerleştirmiştim Bir ona kıyamadı Kendi gibiydi keskinliği Ve tek sağlam ama bin parçalık bu akış Her savruluşunda bir kesik Her bakışımda bir damla olup aktı bağrıma Parmak ucu yürüyüşünde bile boğuluyor kahkaha Yalan kıvrılışlar hakim dudak aralarına İşte bu yüzden peçeledim yüzleri Yüzlerimi İşte bu yüzden dokunmuyorum sabahlara Geceler bu pejmürdeliğe yetiyor fazlasıyla Enazından loş odada güzel bir kızıllık akan kanlar Enazından şahit olmadan göller oluşturulabiliyor etrafa Geceden yorgun çıktıkça Sabahların koşturmasına ayak uyduramıyorum Kimbilebilir ne savaşlar var kör karanlıkta Ve her gece yeni bir bakış yoğurup ellerimle Takıyorum göğe Baktığında en parlak olan yıldız Kaybettiğimde en acıtan gülümseyişimdir Ve her seferinde ölümü bir kez daha benimseyişimdir... ASLI DEMİREL... |