Kırmızı Takkeli KızI Herkesin bir şahseni vardı Ve bir gizli mahzeni Mazisi Geleceği Ve gerçeği… Ama hiçbir hikâyede seslice ağlayan kadınlar Ya da kahkaha atarak gülen adamlar Ve "Anne" diye ağlayan bebekler Yoktu Kimsenin bir yanlışı Var olurken babasız doğan bebekler II Öpüşgen fiillerden ibaret aşkların bulunduğu Ve Kimsenin hiçbir zaman pişman olmadığı Aslı Acısından geberip geberip doğduğu Bir zamanda Yaşardı Gözleri hiç bu kadar kızarmamıştı Aynada gördüğü kırmızı şapkası III Bir anlık bir adımda Kırmızı çizmeleri siyaha Ya da kar beyazına Gök kuşağı olmalıydı ya Çekti şapkasını başına Attı kendini kendi doğrusuna Kala kaldı dünya |
özellikle mısra sonlarında biten kelimelerle,
diğer satırın başında kullanılan kelimelerin tekrarıyla,
şiire ahenk ve güzellik katılmış...
bence yerine yakışmış bir şiiir idi,
değerli şairini içtenliğimle kutluyorum,
sevgi ve saygılarımla...