Atmosfer yanığından düşen beyaz tren
kuru incir ve susku
çocukların gözlerinden akan yeşile bakan hayal kuru çöl izleyen pencere ve kaygan dağlardan süzülen beyaz tren yetiş altın çağ a kalan çocuklarda ölmeden... çocuklar nasıl gülerdi hatırlamak istiyorum bir beyaz trendi o dünya bir seyahatti şimdi kapkara bir his girdaplara çekiyor radyasyonsuzdu Dünya beyaz trende kaldı neye elimi atsam ellerim kayboluyor... büyükler saati savaşa kurdu küçük yürekler güvercin yüreğinde uyudu uçurtmaları kaybettik nükleer rüzgarında üveyikten sonra ben g/özlerimden vuruldum bulutlara girdiler kayboldu ışıkları ardında gün görmeyen solgun çocuklar buldum mahşer yansa yıkılmaz uçurtma duvarları tüm oyunlar bitti atlıkarınca durdu beyaz tren götürdü son şiir Tanrısını yine tutturdu yağmur ölümsüz şarkısını ki...yaprak kırılmadan son üveyik düşmeden ve çocuklar ölmeden beyaz trenden önce kucaklamalı çocukları barışın kanatları beyaz güvercin uyanmalı yüzyıllık uykusundan... çocuklar nasıl gülerdi hatırlamak istiyorum... Ayşegül aşkım karagöz (rüzgar çanları) -kuşları ve kedileri çok seven şair- |
Dünya güzel.
Yaşamak güzel.
Dünyanın bütün güzellikleri sizin olsun.
Selamlar...