Est
Gecenin geç bir vaktiydi
uyandığımda, yaşayacağım binlerce günü düşündüm birkaç gülücük ve selamlamalar daha fazla çalışmak istemiyor daha fazla yürümek istemiyor her şeyi azaltarak –sevmeleri bile öldürmek istiyorum günümü bir kâbusu daha Kahvaltı, iki bardak çay ve aptallıklar işte diş fırçalamak, alışkanlıklar hayatı ben değil alışkanlıklar yaşıyor, hiç parçalanmayacak bir aynaya yumruk atar gibi kıramıyorum kilitleri bu da sadece bir kâbus daha Ve böyle arka arkaya bir birini devire devire hayatım geçen günlerle nefes alıyor yaşayacağım birçok kâbus daha. |