Yine Mücella Pakdemir’den geldi ayak.

O ’’Bir Başkaydık eskiden’’ dedi. Ben de sadece ’’Eskiden’’


Evet bu seferki kervanımız ’’ Eskiden ’’ Dostların şiirlerini de bekliyoruz.


BİR BAŞKAYDIK ESKİDEN

Ağzından bal damlayan ne güzel insanlardık
Sevgilinin saçına zülüf derdik eskiden
Gözümüzle konuşur, gönlümüzle anlardık
Özü sözü tutana elif derdik eskiden

Biri ortak arasa yanmak için derdine
Bakmazdık ne gündüzün ne gecenin dördüne
Yalan bahanelerin sığınmadan ardına
Yetişip yokuşları düz ederdik eskiden

Bilirdik komşu muhtaç komşusunun külüne
Damat oğulla birdi; kızlar denkti geline
Kaynaşır, anlaşırdık, düşmezdik el diline
Neşede ve tasada beraberdik eskiden

İki üç gün sürmezdi; sevdamız ömür boyu
Sevmişsek fark etmezdi parası, pulu, soyu
Âşığın mâşukuna olmazsa olmaz huyu
Kıskanır, buram buram naz tüterdik eskiden

Evlât baba izinden başka bir yol seçmezdi
Helâl rızık kazanır, haram yiyip içmezdi
Hizmette kusur etmek hayâllerden geçmezdi
Annenin ayağına gül sererdik eskiden

Bir elin verdiğini ötekisi bilmezdi
Fakirler ağlıyorken tuzu kuru gülmezdi
Sen - ben ayrımı yoktu; topyekûn herkes, bizdi
Arkadaş hatırını çok güderdik eskiden

Adabımuaşeret kuralı gereğince
Oturmazdı küçükler büyüklerinden önce
Makbuldü selâm vermek ahbabını görünce
Muhabbet bağlarında aşk dererdik eskiden

Kaba saba değildik; ince ruh meziyetti
Yanı kırık, nahoş lâf, duyana eziyetti
Ezkaza yanlış yapsak özür sunmak diyetti
Nezâket lisanından taç örerdik eskiden

Küssek bile sırt dönmez, yüz yüze görüşürdük
Mendili kurutmadan, ilk fırsat, barışırdık
Başköşeye oturtur, ikramda yarışırdık
Kırk kişi bir ekmeği bölüp yerdik eskiden

Hiç kimsenin hukuku edilmezdi göz ardı
Dostun dosta güveni can bedeli kadardı
Sözden dönmek ayıptı; ahdin önemi vardı
Gününü beklemeden borç öderdik eskiden

Kaşla göz arasında nasıl değişti zaman?
Fitne fesat kol gezer; tahta kurulmuş güman
İnsanlar kötülükte şeytandan daha yaman
Bilseydik kabrimize tez girerdik eskiden

Mücella Pakdemir

Ayrı gayrı nedir asla bilmeden,
Kardeş kardeş yaşar idik eskiden.
Memleketi kırk parçaya bölmeden.
Aynı yöne koşar idik eskiden.

Hiç bilmezdik öyle pahalı mama.
Arkamızda, önümüzde bin yama.
Sokakların fatihiydik hep ama.
Duvarlara işer idik eskiden

Çerkes Suna saçlarını tarardı.
Seta dersen her gün fındık kırardı.
O kalçalar akla ziyan, zarardı.
Çocuk ama kaşar idik eskiden.

Yorgo usta kundurayı çakardı.
Temel dayı hep balığa çıkardı.
Babam, Evniki’ye fena bakardı.
Bu ahvale şaşar idik eskiden.

Görmeyelim hele saçları sarı.
Bakar idik aşağıdan yukarı.
Hayal bu ya alır idik yüz karı.
Ellisini boşar idik eskiden.

Varujan’la papazları sulardık.
Camiden de tesbih filan çalardık.
Teravih’i kaçırmazdık. Kılardık.
Bir acayip beşer idik eskiden.

Dalga geçer idik Pomak Sıla’yla.
Piknik yapar idik Nazlı Hala’yla
Yoğrulsak da bin bir türlü belayla.
Her sorunu aşar idik eskiden.

Vara yoğa sinirlenip söğmezdik.
Fukarayı kapımızdan koğmazdık.
Cıva gibi kabımıza sığmazdık.
Kalıplardan taşar idik eskiden.

Zarar ziyan olurdu idi bayağı.
Bu yüzden de yerdik baba dayağı.
Kırardı kolu, kafayı, ayağı.
El ayaktan düşer idik eskiden.

Lezzet vardı Laz Ayşe’nin aşında.
Dolanırdık Kürt Hazal’ın peşinde.
Bekler iken tandırların başında.
Ekmek ile pişer idik eskiden.

Sami der ki yoktu asla farkımız.
Yavaş ama döner idi çarkımız.
Hep dostluğu söyler idi şarkımız.
Türkülerle coşar idik eskiden.