KAYBOLDU UMUDUM...Parmak uçlarıma güvenip yürüyemiyorum, Uyuyan hayallerim var benim, Usulca ağlayıp, içimden bağıramıyorum, Kış uykusuna dalan, ümitlerim var benim... Karanlık, ah gençliğim diye sayıklıyor umudum, Yaklaşıp üstünü örtemiyorum, Yaşayan ölüm, varken yok olan baharım, Sabah kalkıp aynaya bakamıyorum, ümitsiz utancım... Doğuda büyüttüğüm, bahar çocuğu, Metropole esirsin şimdi, yoksun, Sıkı sıkı tutmuştum ellerinden, yarın adlı çocuğu, Kaydın karlı doğu elimden, yoksun... Bizki doğu güneşinin vurduğu, sarı saçlarıydık umudun, Yola çıktık döküldü, koptuk diyardan aklandı, Saçın arasına kendimden kopyalar koydum, umudum, Aklara bürünen saçlarından kapkara benek kaldın, ya kaçtın ya saklandın... RoJVaN CiHaT... |
Sıkı sıkı tutmuştum ellerinden, yarın adlı çocuğu
yarın daha doğmamış çocukla anlatılmalıdır, çünkü daha ulaşmamışızdır, doğumu yakındır. ellerinden tutamazsınız. belki kalp atışlarını hissedersiniz, doğumunu umutla beklersiniz. Yine ellerinden tutmuştum diye başlayınca sonu çocuğu değil çocuğun olmalıydı. ya da
ellerinden tutmuştum
yarın adlı çocuğu
kaydı yakalayamadım gibi bir söyleyiş bekleniyor. tabi ki yarın adlı çocuk olmamalı yine de bu durumda. Özet olarak şiir kumaşı kaliteli dikiş hataları var, terzi eğitilmeli, umarım abla tavsiyesi olarak kabul eder kızmazsınız. Sevgiler.