Biz iki çocuktuk!
Evsiz,barksız evcilik oynadık.
Sokaklarda savaş vardı, evler ise bize dardı.
Ne oyuna doyduk, ne oyuncağımız vardı!

Kumlardan evler yaptık, hiç yatak odası olmayan.
Yüreklerimizde bahçemiz vardı, hiç gülleri solmayan.

Deniz kenarını mesken tuttuk,
Bizden başka her şeyi unuttuk..
El eleydik, göz gözeydik,
Sek sekteydik,
Misketteydik!

Yuttuk yaa!
Dilsiz, dudaksız seviyi yuttuk,
Koştuk, koştuk, koştuk.
Aaaah !
Aaaah!
Çoluksuz, çocuksuz biz ne hoştuk!

Bir ağaç kovuğuna sokulduk,
Telsiz, duvaksız gelin ,güveyi olduk!
İki de şahit bulduk,
Dal ile yaprak!
Gökten yorgan,
Döşek toprak!

Sonra birden,
Hava karardı, biz çok korktuk.
Rengimiz soldu,
Koştuk,koştuk,koştuk!
Evin yolunu zor bulduk.
Salya ,sümük korkudan nikâhı bozduk!

Ooooof ki ne of!
Biz iki çocuktuk!

Boştuk!
Boştuk!
Boştuk!
Nermin Akkan