NERDE BİZİM ÖZÜMÜZ
Neler kaybettik neler,bu devran dönerken usul usul.
Samimiyetsiz duygular sardı ruhlarımızı tek tek. Çoğaldı yüzlerde yalan gülüşler. Kayboluyor değerlerimiz ne yazık,ahh, birer birer. Nerde şimdi gülen yüzler o eski dostluklar. Nerde o güven veren en güzel komşuluklar. Saygılar aranır oldu görmekten uzak kaldığımız. Sevgilerse üveyleşti,özümüzken içimizde. Hep bir adım önde koşuyor oldu çıkarlarımız. Neden hep ben ben diyoruz bencilce. Ben yoksam onlarda olmasın,deniliyor ya hani egoistçe. Ahh ne hazindir ne hazin,bu yaşadıklarımız. Mumla arar olduk artık kaybettiğimiz değerlerimizi, Ne kadar çok özler olduk o güzellikleri. Herşey yapmacık,herkeste birer maske. Takılıyor yüzlere kim ne olmak isterse. Kaybolup yitip gitmiş en değerlerimiz. Öylesine buruk öylesine kırgınımki,umutsuzca. Yinede sorup sorup duruyorum kendime Nerde bizim özümüz,nerde gerçeklerimiz... GÜLSEREN MORKAN |
Hak vermemek ne mümkün böylesi bir şiire...Tek maskeye şükür eder olduk..maskenin maskesi gerçek yüz kaldı mı ? Ondan bile şüphe ediyoruz artık.Var olsun değerli gönül emeğiniz ve yetkin kaleminiz sevgili arkadaşım.Teşekkürler şiir için.Selam ve sevgiyle yüreğinize.