MANOLYAMYine bir eylül akşamı. Hoş geldin diyesim var eylüle Hoş gelmiyor ki… Yine sensiz ve işvensiz. Duy sesimi manolyam. Gün battı yoksun diye. Sarardı yapraklara inat, Ve hüzünlenip döküldü, Bir bir yapraklar. Oysa sen hep aynısın. Yaprakların davetkâr yeşil. Ya sen, sen nerdesin? Yokluğun sardı nefesimi, Tutuldu dilim. Ve yine dertlendi Falına baktığın Boşta kalan elim. -Hayat çizgin uzun, -Aşkta darmadağınsın, -Beş vakit sabret! Demiştin. Nice beş vakitler geçti, Açmasını bilemedin manolyam. |