Hicviye
Öylesine bir zamanda yaşıyoruz ki günden güne çevremizdeki insanları tanıyamaz hâle geldiğimizi fark ediyoruz. İnsan denen mahlûkâtın diğer canlılardan farkı olan aklın artık sadece çıkarlar doğrultusunda çalıştığını görüyoruz. İnanç sahibi olsun olmasın herkes kendince, çıkarları doğrultusunda bir yol tutturmuş gidiyor. İnsanı adam yapan erdemlerin başında yer alan ahlâk, namus, hak, hukuk, onurlu ilkeler yer ile yeksan edilirken esen rüzgârlara kapılıp günü birlik yön değiştirenleri görmenin sıradanlaştığı gerçeğiyle yüz yüzeyiz. Oysa bir insanın kendince çizdiği, ilkeleriyle yön bulan onurlu bir amacı olması gerekmez mi? Normal olan bu değil midir? Evet, ama artık neyin normal, neyin anormal olduğunu bilemez olduk. Dönem, dönmesini bilen döneklerin meydanlarda cirit attığı, hüküm sürdüğü; adamın adamı olanların, dayısı olmayanı ezenlerin, haram lokmaya tamah edip ona el uzatırken her şeyi mübah sayanların dönemi oldu.

Bozulan toplum yapısında buna neden olan arsız, yüzsüz, gurursuz, bencil ve çıkar uğruna her şeyi yapabilecek karaktere sahip onursuz döneklere ithafen yazdığım bu şiirimde söylediklerimden dolayı hem yüzüm kızarıyor hem de az bile söyledim diyesim geliyor.

Yüzü kızarması gereken kim dersiniz?

DÖNEK

Cami duvarına gidip ne ettin
Ecele susayan ite dönmüşsün
Yediğin çanağa pisleyip gittin
Yavşağın tekiydin bite dönmüşsün

Ağzından çıkan söz necâset kokar
Seni de gün gelir bir yılan sokar
Yediğin lokmayı burnundan sağar
Seni adam sandım nice dönmüşsün

Atan ne dediyse kördün aymadın
Taş üstüne bir taş hayrat koymadın
Sömürdün semirdin yine doymadın
Zürriyetsiz iğdiş koça dönmüşsün

Nasihat verene gülüp de geçtin
Bu yolda gitmeyi kendince seçtin
Haram lokma yedin he mi de içtin
Domuz gibi şişmiş hurca dönmüşsün

Yediğin haltları bilinmez sandın
Düştün tuzağına şeytana kandın
Sen de bir ananın göğsünde candın
Bilmedin kıymetin piçe dönmüşsün

Çalıp çırptığını helâldir sandın
Erenler adını ne cür’et andın
Bu yalan dünyanın şevkine kandın
Şimdi üryan kalan kıça dönmüşsün

Tanrıdan söz eder ahkâm keserdin
Yağıp gürleyerek durmaz eserdin
Nasıl unutursun ondan eserdin
Beş vakit kıbleye hiçe dönmüşsün

Gaflete düşenler seni var etti
Yandaşlar gönendi yoksul zâr etti
Melânî yürekten intizâr etti
Hilâli bırakıp haça dönmüşsün

Melânî / Tahsin Melan