BENİM MAVİM UZAKLARDA
Siyahtı benim gökyüzüm.
Karanlıklarla dolmuştu yüzüm. Renkler yoktu artık,renksizdi hüznüm, Kan ağlıyordu o gülen gözüm Bekliyordum bir köşede... Belki hayatım tekrar renklenir diye Belki yüzüm yeniden güler diye Öylece bekliyordum Ağlıyordum sessizce Bakıyordum gökyüzüne O sonsuz denize Maviyi görebilmek için Siyahtan kurtulmak için Ama esiri olmuştum siyahın adeta Sarmıştım sanki onu kollarıma Biliyorum benim mavim artık uzaklarda... |
efsunlu bir antre
muazzam bir finiş
usta kalemi alkışlıyorum