SENSİZLİĞE DOKUNUŞ
Sensizliğe son bir dokunuş,
Anılar mazide artık unutulmuş. Yüreğim ve kalemim sanki yorulmuş. Sevginin ışığı sönmüş,ansızın yok olmuş. Hayallerden küçük bir umut kalan. Uzaklaştı mutluluk,artık her şey yalan, Kırık dökük bir sevgi yüreğimi saran Kaybolmuş hemencecik hasretle aranan. Geçmişin izi saklanmış içime. Canımı çok yakıyor sessizce, Dayanmak gerekiyormuş günlerce Lakin artık güç kalmamış şu bedende... |
yokluğuna dokunmak
işte şairlik bu olsa gerek
ilhamınız bol olsun
tebrikler