Hadi korkmayın
İşiniz düşmeden bir hatır sorun
İnanın kazanan siz olacaksınız
Ha birde insanları suçlamadan
Az irdeleyin
Kendi mahkemenizi kurarken
Unutmayın
Gün gelir suçlu sandalyesinde bulursunuz kendinizi
Ve
İnanmayın anlatılan her hikâyeye
Kanmayın birkaç gülücüğe
Bir bakarsınız bu gün ölüyor
Ertesi gün evinde
Dünya bu işte
Çamur atan
Bilmez mi atarken kendisi de bulanır
Ben öğrendim
Canım dememeyi
Ben öğrendim sağ gözümden soluna güvenmemeyi
Ve ben öğrendim susmayı ….





Ustacaydı anlatım severek okudum/ dinledim
Yüreğin kalemin var olsun üstat
______________________________Saygılar

"Ben öğrendim
Canım dememeyi
Ben öğrendim sağ gözümden soluna güvenmemeyi
Ve ben öğrendim susmayı …."

Eh işte,olacağı buydu...Nurcan Hanım,ne de çok haklısınız sitemlerinizde...Mısraların konusu,vefasızlık,güvensizlik ve insan...yaşamınızın özeti bu...Sahi,şimdi bana soracak olursanız,eh işte olacağı buydu,ne demek diye...maddeperest ve yaşamının mekezine maddeyi sindirmiş bir dünyadayız artık..."güzel insanlar atlarına binip gitti" desem...hala,yaşamın her kesitinde tenlerin ve olayların fiziki portresi allanıp pullanıyor ve pompalanıyor insanlara...Yüreğe,insanlığa,vedaya,dürüstlüğe ve insanın hamurunda olan güzellikleri köreltmeye devammm...İçimize eğilemiyoruz artık...nefis muhasebesi yapamıyoruz yastığa koyarken başımızı...alın teri,kırılmaması gereken yürek...aldatmamak...yalan söylememek...ihanet etmemek gibi özelliklerin yerini "önce kendin"parolası aldı...eşmiş...dostmuş...kardeşmiş...akrabaymış...insanmış..hayvanmış...sahi ne kadar da uzaklaştık bunlardan..!Sahi ya,bizim çocuklarımızı nasıl daha beter bir dünya bekliyor...!

malzemesi insan olan bir mesleğin acizane emekçisi olarak ve yaşadıklarımı da gözönüne getirince,çok da ümitli değilim...yüz kişiye karşılık beş kişi var güzellik ve insandan yana...günümüzde,maddeye,şöhrete,sanata,makama,paraya, ve herşeye ulaşmak için herşey mübah...Dindar geçineni de,ateist geçineni de,milliyetçi geçineni de insana dair güzellikleri pas geçebiliyor..."Ayinesi iştir/lafa bakılmaz.."diyelim geçelim vesselam...

tebriklerim,çağın portresini çıkaran serzenişlerinizdeki şeffaflığa ve içtenliğedir...selam ve saygılarımla efnedim...

Ve
İnanmayın anlatılan her hikâyeye
Kanmayın birkaç gülücüğe
Bir bakarsınız bu gün ölüyor
Ertesi gün evinde
Dünya bu işte
Çamur atan
Bilmez mi atarken kendisi de bulanır
Ben öğrendim
Canım dememeyi
Ben öğrendim sağ gözümden soluna güvenmemeyi
Ve ben öğrendim susmayı ….................................................N.C.U




Şiirin özeti işte bu...
Kişilerin arkasın dan ,çamur atmak çok kolay bazı kendilerini bilmezler fesat insanlar...
Yaşadıkça nelerle karşılaşıyoruz ,of ofki offff .......
Allahım bizleri iyilerle karşılaştırsın ............

Kendimi yaşadım şiirinizin içinde ve affetmeyeceğim o kadar çok insan var ki?


Kutluyorum sevgilerimle...