KORKUTTUM MU TAVŞANIM ?
Seni korkularınla bırakıp gidiyorum
Aramam sormam artık, bak veda ediyorum Hortlak ölü değilim, mezarım yok diyorum Korkuttum mu tavşanım, korkma ben adam yemem Karayı boca ettin aşkı beyaz boyasak Çürükmüş dedin hangi merdiveni dayasak Hayaller kuruyordum, yoksa bu da mı yasak Korkuttum mu tavşanım, korkma ben adam yemem Elinde tebeşirle çizgiler çekiyorsun Üşenmeden habire evhamlar ekiyorsun Ne zaman zora gelsen zıplayıp sekiyorsun Korkuttum mu tavşanım, korkma ben adam yemem Şu olsa, bu olmasa, sanki Anzer’de balsın Bulunmaz Hint kumaşı, altın kakmalı dalsın Karaktere önem ver, üstü dağınık kalsın Korkuttum mu tavşanım, korkma ben adam yemem Boynuna yular asıp çekeceğimi sandın Sırf insan arıyordum, zira ben de insandım Laga luga etmenden bıktım hem de usandım Korkuttum mu tavşanım, korkma ben adam yemem Pranganı aç gayrı, tüm zincirlerini çöz Bunca yıl boşa bakmış şu sendeki iki göz Merak ettim kaç kilo, kemik çıkart, kalan öz Korkuttum mu sahiden, korkma ben adam yemem Mücella Pakdemir (Bu defa da 30 yıl önce yazdığım bir şiirim huzurunuza gelsin.) |
Bulunmaz Hint kumaşı, altın kakmalı dalsın
Karaktere önem ver, üstü dağınık kalsın
Korkuttum mu tavşanım, korkma ben adam yemem..
Valla otuz yıl öncesi ve sonrası hem sevgi hem sorgu hemde haddını bildiren dizelerr.
Şiire konu olan görünüşte bir tavşan ama inceden inceye göndermelerde var. Ama olsun bende göndermeleri kinayeleri severimm :)
Tebrikler, selamlar Mücellacım.