//İki Yabancının Yarım Güncesi-2//
Zaman çalınmazdı,sevgili olmayanlar ayrılmazdı ...
Hiç sevgili olmamıştık senle O yüzden hiç ayrılmamıştık da... Varlık- yokluk savaşında suskunluk ve çarpılan hiçlik.. Ben çok gittim geldim bir var bir yok oldum Sonra inatlaşmayı bıraktım kendimle hiç oldum Hiçlik makamına eremedim daha Yollardayım arar dururum... Öğrendiklerim var hayattan ve öğreneceklerim Beklemek yorardı insanı Ve kimse sevmezdi seni istediğin gibi... Beklemeyi bıraktım önce,sonra sevsin ya da sevmesinler selam etmeye başladım insanlara Günah bildiklerimle sınav oldum senle Ardıma bakmadan kaçmayı düşündüm senden Kaçtıkça sana gelirken buldum kendimi Hayat çoktan seçmeli bir sınavdı ve ben cevapları bilmiyordum Neden vardın çok sorguladım bunu Sonra vazgeçtim sorgulamaktan da Düşündükçe canımı yaktığımı fark ettim Oysa bir yabancının yaktığı canım günlerce kanamıştı zaten... Sonra sen vardın huzur da vardı Zaman çalmak değil paylaşmaktı bizimkisi Var olan yaşanmakta olan zamanı paylaşmak Ben ömrümü hayallere adamaktan vazgeçeli çok olmuştu Hangi ömürde hayal kursam biliyordum ki hiç biri benim olmayacaktı Gelecek olanı ne olduğunu kim olduğunu bilmeden beklemek zordu Ben kolayı seçtim gerçekleri yaşadım sadece... Oysa hiç inanmamıştın bana hiç tutmamış tın elimi Hep gidecek yolcu gibiydim sende Hiç kalmamı istememiştin... Zaman çalınmazdı,sevgili olmayanlar ayrılmazdı ... Hiç sevgili olmamıştık senle O yüzden hiç ayrılmamıştık da... Sevgi emek isterdi emeksiz ama olabildiğince saygılı idi bizimkisi Kimse yok etmiyordu birbirini,anlamsız istekler sıralamıyordu Saçma sapan kaprisler yoktu anlamsız tartışmalar Çok şey öğrendim senden belki de öğrenmeyi istedim yeniden... Hasar vermeden hasar almadan yol arkadaşlığı idi bizimkisi... Bilerek hiç incitmedim seni,kendine ördüğün duvarların ardına girmeye de çalışmadım Sevmeyi denedim bir kere sevilmeyi hiç istemediğini fark ettim Ondan da vazgeçtim sonra... Aslın da kim istemezdi ki sevilmek Belki ben değildim sevmesi gereken kişi Kim olduğunu buldun mu bulacağını da zannetmiyorum... Huzurlu değilsin kendi için de öyle olduğuna inandırıyorsun kendini sadece Kendimden biliyorum, kendi varlık-yokluk savaşım dan Bu savaşta deliksiz uyku yok insana uykularda kesik kesik bazen iniltili Ne zaman ki içindeki anlamsız öfke bitiyor o zaman başlıyor derin uykular... Bildiğim,yaşadığım onca acı yaşanmamış gibi duruyor karşımda Sanki hiç olmamışlar gibi... Yaralar kapandı kabuk bağladı, arada kanasalarda... Zaman çalınmazdı,sevgili olmayanlar ayrılmazdı ... Hiç sevgili olmamıştık senle O yüzden hiç ayrılmamıştık da... |
tebrik ederim yazan yüregi