KENDİNLE KONUŞMAK
Kendimde tek hatırladığım çocukluğum..
Yaşanmış düşlerde yitirdiğim, Masum gülüşlerim. Yaşamak istediğim çok şey vardı elbette..! Bazen inişli bazende çıkışlı, Bazende dümdüz gülüşlerde hepsi, Yarım kaldı gözlerimde.. Kendimi bir boşluğa bırakmış gibi oldu, Kim yada kimler sebepti, Gözümdeki yaşlara bilemezdim, Geleceğimi hapsetti insanlar, Geçmişime takılı kaldılar dı.. Her şeyi çevrilmiş sayfalarda sandılar, Ve geçmişimin bana uzatacak eli yoktu... İçimde ki feryatların yankısı çarptı, İç dünyamın duvarına.. Oysa ben yarını bilmeden, Açmak isterdim gözlerimi sabaha, Ama yarın yoktu ellerim de, Şimdi son bir kez daha yokladım kendimi, Neyim varki sanki diye... KOSKOCA BİR HİÇLE ÇARPIŞTIM..! Bomboş ellerim cebimde, SEVDA KIRINTILARI YÜREĞİM DE, Paylaşacak bir şey yoktu artık...! Daha öncede konuşmuştum kendimle... Şimdide konuşuyorum.. TEK İSTEDİĞİM SADECE NEFES ALABİLMEK, VE HUZUR Başkada bir şey istemem artık... Hayriye Aydoğdu |