Nefes Alamaz Oldum
Tanrıları hasta, tümden hipnozlu beyinler,
Elini uzat, al beni necis kuyulardan! Suratlar maskeli, yürekte katmerli kinler, Elimden tutup, kurtar bu zifir kıyılardan! Lale tarlasına, gelincik, gül bahçesine, Leyla bakışlarının şefkatli diyarına; İğde, çam kokusuna, bir servi gölgesine, Ve düşlerimi de götür, kalmasın yarına! Ertelemeyeceğim sana olan tutkumu, Raflarda küflenmesin öksüz kalmış heceler! İncecik ellerinle dokun da böl uykumu, Riyasız kelimelerimi duysun geceler! Mehtabı kıskandıran ay yüzün gülsün yeter, İstemem dünyaya ait bir ışık edalım! Sırlı bakışlar, çakmak gözlerin kalsın yeter, İnciden, mercandan inan daha şık belâlım! Nevrozlu şehirlerde nefes alamaz oldum, Oysa ben umutla bekliyorum hâlâ seni. Yaralandıkça, kafeslerde kalamaz oldum, Al götür ıssız, el değmemiş yerlere beni! Muhittin Alaca |