Yanlızlık Ve Kadın
hiç kimse kendisi için gizlenen
müjde ve mutluluğu bilemez ( secde .17 ) Yalnızlıktı kadın ! gözü açık büyüttüğü gözü kapalı öptüğü kalbinde hissettiği çokluk içinde sessizliği bildiği bilmediği iyi vicdanını öz aklından öz kalbine kusturduğu araf yeşili bir örtü gök yüzüne doğru uzanan yaşanmamışlığı kadar yalnızlığını seyrettiği huzurdu üzerine giydirdiği ruhsuzluğun üşümelerinden alıp menzile ulaştıran hasat zamanını bekleyen ekilmiş nadaslı hazan An ’ saylarından geçip An ’ adımlarında An ’ lamaz yorgun düşleri genede ahraz yorğunluğun düşesinde ölgünüm yalnızlık korkusunu şah damarından yakın hissederken orman yeşili sancılara aşk arası yastık yapıyor ve .. en deni haliyle Leylalı bakıyor yalnızlığa Şehirdi kadın ! İstanbul kokulu eskilerden bir şehir eskimeyen şehir belki Eskişehir sus ! sus ! sus ! sus / du kadın kendine sefir sevgiye sefil seyrine sebil ( s) uskun susuzluğu su gibi vakiler deminde yalnızlığı Ey yalnızlık ! cezan kime ! bana mı kendine mi ! yoksa su diye içime çektiğim yalnızlığıma mı ! fark etmez artık ! doğmasaydın dünyama varlığında bir yokluğunda her gittiğim yerde sen olsanda bir ömür boyu hayat alışır sana fark etmez artık ! bugünümü bilmesemde yarınlarım sensiz kalır yalnızlığımı topladım parelendim yalnızlığımla iyileşmem gerek onyediAğustosikibinondört Gülay GÖKTÜRK |
bilki kalbimi okudun
bilki sanki yalnızlıgımı topladin
Sevgimdesin hislelerinle
teşekkürler