’Kadir Mevla’m senden bir yar isterim,’
Besmelesiz türeyenden olmasın,
Kat-i pirensibim katı düsturum,
Soysuz sopsuz üreyenden olmasın,


Her gönülde bir aslan var muamma,
Aslı yok olandan nesli hak umma,
At avrat yiğidin bahtına amma,
Münafığa yarayandan olmasın.,


Doğuranı doyuranı kendi hoş,
Aslı varken suretinin hükmü boş,
Soyu soysuz huyu huysuz dişe diş,
Belasını arayandan olmasın.


İyisine paha yetmez dinime,
Şöyle az çok yakışmalı yanıma,
İki de bir geçip geçip önüme,
Deve gibi yürüyenden olmasın.


Kadın kısmı er evine uymalı,
Azı çoğa çoğu aza koymalı,
Büyüğünü küçüğünü saymalı,
Hatır gönül kürüyenden olmasın.


Erkek olur bizde evin direği,
Bundan öte yoktur sözün gereği,
Kızınca toplayıp tası tarağı,
Dürüsünü dürüyenden olmasın.


El içinde bilsin usül umuru,
Öyün olsun un uğrası hamuru,
Sudan selden hiç uğruna ömürü,
Kin kibire bürüyenden olmasın.

Yalancının çabuk çıkar foyası,
Foyasını örtmez süsü boyası,
Pirü pak olsun ki sütü mayası,
Ar damarı üriyadan olmasın.


Kaynanaya belletmesin işini,
Sökmesin görümün azı dişini,
Gidip gelip işi aşı eşini,
Anasına karayandan olmasın.


Söyütmesin ocağımı odumu,
El diline düşürmesin adımı,
Çemrek gidip gelsin bir iş dedimi,
Ayağını sürüyenden olmasın.


Kırmasın dökmesin turşu küpünü,
Uzun tutsun hörüğümün ipini,
Ara sıra süpürgenin sapını,
Sırtımıza sırıyandan olmasın.


Yüzü gülsün eve girip çıkarken
Sokranmasın yırtık sökük dikerken,
Baba tutup kulağını çekerken,
Evladını koruyandan olmasın.


Es deyince esmesini bilmeli,
Kes deyince kesmesini bilmeli,
Sus deyince susmasını bilmeli,
Vara yoğa ürüyenden olmasın.


Kahpe felek sabrımızı sınadı,
Hanemize vurdu bir kaz kanadı.
Bulunmasın zerre kadar inadı,
Eşşek gibi kiriyenden olmasın.


KURTOĞLU’YUM’asil azmaz bal kokmaz’
Asalet ehlinden ham insan çıkmaz,
Hangi kul emdiği sütüne çekmez,
Sütü kanı kuruyandan olmasın.

Âşık Rifat KURTOĞLU – ÇORUM

02-08-2014-Cumartesi