NOSTALJİHani, bir güneşli baharı olurdu İstanbulun; Boğaz sırtları erguvan rengi Ve masmavi bir rüzgâr eserdi denizden ince ince Ve bir ılık yumuşaklığı vardı ellerinin; Ürperirdim ellerime değince... Yaşım; işte, o yaşlardı, toydum, Severdim; ekmek gibi, su gibi sevmeye mecburdum. Ve bilmediğim bir tadı vardı dudaklarının; Tattıkça acıkıyordum... Sonra, yıllar girdi araya, Evlendik, çocuklarımız oldu-şiirlerdeki gibi-, Kötü bitmedi hikâye, ayrılmadı yollar Fakat Ne bende o kaynayan kan, Ne senin ellerinde o ılık yumuşaklık, Ne Boğaz sırtlarında erguvanlar var... Ünal Beşkese (1988) |