Sevmek acı çekmektir, sevmemekse ölmek.. ARİSTOTELES
Paylaş
KİTAP
MÜZİK
ATÖLYE
BİR KADIN VE BİR ADAM
Albayraklım
0,0 / 0 kişi ·0 beğenme · 7 yorum · 968 okunma
 BİR KADIN VE BİR ADAMBir yaban çiçeği açıyordu Kimse duymadan Ve bakkallar Ağrı Dağı’nın eteğindeki şehirde Uyanmadan Güneş gelecekti Biliyordu çiçek Ve böcek bekliyordu Koklamak için Sabahın dişiliğini Utanmadan Ne gökten inan biliyordu İndiği yerin sıcaklığını Ne göğe çıkan biliyordu Uzayın sırlarını Süprizler yeşil Ve acımasızdı Ve bir gergedanın Dişleri kadar Ürpertici Rahmine düşen bebeğin Dualarını işitiyordu kadın Ve şarkılar söylüyordu Botlarını bağlarken Kapının eşiğinde Genç adam Kadının ellerinde Dantellere saklanmıştı Korkular Ve beklentiler Botların bağcıkları kadar Aşınmıştı Okşanmaktan Adamın ellerinde Nasırlar bırakarak Eskiyi aramak Güldürüyordu Ahalinin tümünü sokaklarda Ve yazık diyorlardı Ellerini pantolonunun yamasına Vurarak madenciler Nehrin ışıkları Dans ederdi yanaklarında Gecenin şavkı kurulurdu Göz bebeklerine Ağlamak Bir onur savaşına dönerdi Ellerinde yokluğun Son madeni para da Dilenciye ulaşırdı Merhametin yürek bağından Ve kül rengi Bir rüya kaplardı Vazoda eskiyen çiçekleri Ve Ağrı dağının eteklerinde Bir kadın bir adama Sarılırdı.... |
Şiiri Değerlendirin
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
BİR KADIN VE BİR ADAM şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Yorumlar
Cevap Yaz
ZeynepZeynep
1 Şubat 2008 Cuma 22:33:57
Bir Kadın ve Bir Adam, tüm hikayenin başlangıç noktası..
Asırlardır süregelen...
Asırlardır süregelen...
sinem semerci
1 Şubat 2008 Cuma 23:11:49
Hikaye,öykü,roman ne isim konulabilirse o.Okurken yaşıyor insan tebrikler,tebrikler...
Ellerini pantolonunun yamasına
Vurarak madenciler
gözleri parlardı kömür karası yüzlerinde, grizu patlamış dostlar göçükte kalmış, yollar yürüdükçe uzar gidermiş...
katran karası pantalonlarının ceplerinde ısınırdı elleri, bazen gönül çiçeklerini de ekerlerdi kömür tarlalarına, kara gülleri açardı, kara menekşeler... kimseler duymadı kokularını onlardan başka... dünya ayrı, renk ayrı... yeryüzüne çıkanca yüzleri aydınlık ciğerleri katran karası...
Vurarak madenciler
gözleri parlardı kömür karası yüzlerinde, grizu patlamış dostlar göçükte kalmış, yollar yürüdükçe uzar gidermiş...
katran karası pantalonlarının ceplerinde ısınırdı elleri, bazen gönül çiçeklerini de ekerlerdi kömür tarlalarına, kara gülleri açardı, kara menekşeler... kimseler duymadı kokularını onlardan başka... dünya ayrı, renk ayrı... yeryüzüne çıkanca yüzleri aydınlık ciğerleri katran karası...
Makberî - Ahmet Akkoyun
1 Şubat 2008 Cuma 22:12:26
güzel bir şiir meydana gelmiş yüreğinize sağlık tebrikler
selamlarımla
selamlarımla
MENÜLER
YENİ ŞİİRLER
EDEBİYAT DEFTERİ
Sitemizde daha iyi hizmet verebilmek için sitemizde çerez kullanılmaktadır.