durma başımda saki
ayrılıklar yüreğimde en hüzünlü kıyafetlerini giyinmiş
raksediyor.


ortaya en güzelinden karışık bir aldanış koy
ayrım yapma sakın gereksizdir diye

o gereksizler değil mi orta oyunu sergileyen hayatımızda


bir de rakımı getir
buz kafi
su istemez saki
yeterince sulak yüreğim
baharım çok yağmurlu geçti bu sene.


karşımdaki sandalye boş kalsın
elbet benim gibi yolunu kaybetmiş bir sevdalı düşer
daha gözüne baktığında belli eder kendini
rengi sarıya çalar teninin
bakışları yeni ölmüş bir balığın inanmaz gözleriyle bakar
hemen tanırsın duruşundan
hayata yamuk akar


hesabı peşin getir saki
bugünlerde aha şu sol yanıma arada sancı giriyor
elimle durduruyorum bastırıp
ama saat değil ki gün be gün hep çalışsın
ki onun bile pili bitiyor bir zaman sonra
benim de pilimin bitmesi yakındır saki
bakma dik durduğuma
her an yaşlı bir çınar gibi yıkılıveririm şuraya
genç göründüğüme aldanma
içten içe çürüyorum
her gün hayatın çizgisini biraz daha daraltıyorum
eskiden çift şeritliydi günlerim, gecelerim
gittiğim kadar dönüşümde olurdu acılardan
teke indireli çok oldu saki
artık sadece gidiyorum, dönüş yolumu kaybettim.


öyle bakma yüzüme
aşk ne hâle getiriyor deyip de içinden sövme
aşkın suçu yok be saki
aşk’ı gönlümüze koyduğunu sandığımız insanlar değersiz çıktı.

kelebek gibi çiçekten çiçeğe uçmaya alışmışlar
her aldıkları balın tadı ağızlarının kenarından sarkıyor


hâlâ duruyor musun saki?
rakımı doldurmadın mı?
bir dikişte içmem lazım ilkini
ancak kendime geliyorum
yediğim kazıklarla bir olup içimi deşerken kokusu
hafifliyor dayanılmaz sancım


sarhoş ya da berduş sanma beni
sadece... sadece arada bir içiyorum be saki.

hani bazı geceler vardır
hayali gelir karşında durur
kovsan da inatla gitmez nispet yapar gibi
hani alaycı güler ya gözleri
’seviyorum’ derken dudakları hafifçe yana kayar ya
ve sen zemheriye tutulmuş bir yaprak gibi titrersin
’bu da geçer der susarsın ya’
işte öyle bir gece bu da


karşımda en sabi haliyle duruyor
kara gözleri hâlâ ’seviyorum’ diyor sanki bana bakarken
ve ben bir kez daha ’acabalarla’ gidip geliyorum
dümeni kopmuş bir sandal gibi
bir batıp bir çıkıyorum ’olmazlara’


ah be saki ahhh
işte ölüm fermanımı böyle bir gecede imzaladım ben
bırak bu gece, mührü de senin yanında vurayım al kanımla
ayrılık nikahımıza bir şahit de sen ol


Ayvazım DENİZ