'ZÜLEYHA'DA KALMIŞTIM'Şiirin hikayesini görmek için tıklayın "ahsen-ül kasas" dır Züleyha da kalmak. Yani Öykülerin en güzeli. Sen diye başlayıp Sen diye bitince yazdığın her satır, anlarsın ki, aşkın nâmesinde, ser-nâmeden öte kelam yoktur. Ve senin lügatında "O"ndan öte sözcük yoktur. Hayatında bir defa da olsa Züleyha da kalabildiysen, ne Mutlu sana. Züleyha sevdadır, Züleyha aşk. Yusuf güzeldir ama Züleyha aşık. Yusuf dillere destandır, Züleyha dillere düşen. Yusufa zindan karanlıktır, Züleyha ya günler karanlık. Züleyha kimsesiz. Züleyha ateştir hiç sönmeyen. Kuyuya düşen kim? Züleyha mı Yusuf mu? Zindan kimin kaderi? Züleyha sana gülümseyip seni Yusuf yaptıysa öykülerin en güzelidir, Züleyha da kalmak. Var gücünle sarıl, her zorluğa göğüs gerki Züleyha sende kalsın, kalsın ki ömür denilen şu kısa zamanda anlatacak ve yaşanacak bir öykün olsun. Ecelin uykusunda, Ölümün korkusunda, Gecenin kuytusunda, ’Züleyha’da kalmıştım’, Aldanmasın gün gece, İsmi dudağımda hece, Sanki sır dolu bilmece, ’Züleyha’da kalmıştım’, Adımları saya saya, Çatarak yıldıza aya, Görem diye doya doya, ’Züleyha’da kalmıştım’. Korktum hava soğuktu, Sesim boğuk boğuktu, Dizimde dermanım yoktu. ’Züleyha’da kalmıştım’. Peşimde bin bela, Ölüm Bırakmadı beni zulüm, Sanki solmuş gonca gülüm, ’Züleyha’da kalmıştım’. Artık onda huzurdayım, Ölsem de eksilmez sayım, O bir güneş,bende ayım ’Züleyha’da kalmıştım’. Erdal Sarıgöz 11-08-2014 |
seslendirme yapma çabalarım bana vurguları düzgün okuyucunca şiirin şaha kalktığını gösterdi ki bu şiirde bunun doğruluğunu gördüm
kutluyorum kaleminizi candan tebriklerimle saygılarımla