KANDIRDIM SENİ"Sevmiyorum" diye yalan söyledim . Gözlerin gözlerimin en kuytu köşelerini araştırırken perde çeker gibi kapattım kendimi sana kirpiğim ilk intiharını yaşadı yalanlarla. Biliyordum ki Şirin olamazdım sana uğrunda recm edilen Leyla değildim elbet Aslı gibi alevlerde yanamazdım asla. Eğer sevmek dedikleri şey gelmediğin günlerde yelkovanın salınışını kaçırmamak için duvardaki saatten gözünü ayırmamaksa ve yolunu şaşırmış rrüzgârın camı tıkırdatmasıyla kanat takmış gibi fırlamaksa açmak için o camı kokunu bahar dallarından bile kıskanmaksa işte öylesine seni nasip etsin diye Yaradan’a en kuytu köşelerde el açan dilenci gibi posta güvercinlerine el açmaksa haber var mı diye işte öylesine sevmiştim seni. Şimdi bana "neden" diye sorma sevgili ben kendimden geçmişim seni düşünmekten bir avuç mutluluğu kokladım diye nasırlı ellerinden seni de peşimden sürükleyemezdim kara yazılı bahtıma. Öyle kayboldum ki sensizlikte kör gibi duvarlarıma tutunarak yürüyorum. Seni kandırdığımdan beri ağlamayı yasakladım gözlerime içten içten volkan gibi kaynıyorum lavlarım dökülüyor geçmişime ponpei şehrine döndü anılarım hâlâ canlı gibi ayaktalar sapasağlam duruyor bu sevda Ah be kara gözlerin gibi kara bahtlı sevdam al yalnızlık günlerimi bir zarfa doldurdum sevda yolunda kaybolanlar adresine yolladım gözyaşlarımı bulutlara yükledim bensiz kuruduğun yerde üstüne yağacaklar Can bulasın... Beni bulasın... Can olasın diye. Eline ulaşırsa bir ses ver emi.. Ayvazım DENİZ |