Hüzün ve gece fenerleri
Hüzne gebe kara kıştan sığınmış bir çift gözdü
Gördüğüm En kuyuma öbeklendik Az tutam hasret Çokça keşkeler Sonra ilk adım kadar heyacan yağmurları Kara zemzemi kış ayazının siltik renkleri Ve deniz Arkası vedalar dalgası Kimi dönüşü yok ama varışı olan rota En kuyularda bekliyoruz Annemin annesini özlediği hasretle Bebeklikten kalma yanım Gece yarısı hüznüne bülandık Dolunaya gebe ay Kendini naza çeken yıldızlar Terki diyar eden annem babam Gürbete sıla diyen evlatlar Hüznün hezeyanları ıslatıyor tenimi En kutular ses verdi karanlığıma Oysa aylardan Ağustos Aklım dağıtabilse sisinii yüreğimin Ateş böcekleri yakacak fenerlerini... |