Dokunmasaydın
Yoruldu yürek usun vurgunundan
Yoruldu rakı şişesinde yalnız balık olmaktan Saçların, o gözlerin Endamın bahane Ne çıkar Züleyha’dan güzel olsan Kış ayazında bağrından içeri Üflenen bedenine benden meltem yeli Çocuklar gibi masum sana uzanan eli Kırıp atmasan Dokunmasan Dokunmasan Bir ucundan tutardık bizde atlıkarıncanın Dokunmasan Rengarenk kanatları olurduk uçurtmanın Sorguladım durdum etti aklım dirayet Anladım Varlığım milyonlarca noktadan ibaret Seni görünce dedi işte ve nihayet Nefes almanın anlamı olurdun dokunmasan Dokunmasan Akıllanırdı mahallenin delisi Dokunmasan Olurduk biz alemin velisi Pürtelaş içinde alem, Ekmek derdi sorsan Her şey tamamdı aslında sendin noksan Yok oburluk özümde bölüşürüm Çeyrek ekmeğe üç zeytin koysam Sen olsan, Yar olsan Yara olmasan Dokunmasan Dururdu zaman ak düşmezdi saçlarımıza Dokunmasan Hep çocuk kalırdık bir yanımızla Ağır aksak yürürken hayat yolunda Omuzlardık hayatın yükünü Kazardık tüm acıların Şen kahkahalarla kökünü Yolmasan kanatlarını Vurmasan acıtmasan kanatmasan Susturmasan neşeli şarkılar söyleyen bülbülü Dokunmasan Dokunmasan Belki kalırım yine biraz yarım Dokunmasan Dokunmasan zamanla iyileşir elbet yaralarım |