Garipliğe son verdi, Gül sürgünü daha ne
Aklımı hayaline, banarak yaşıyorum
Gönlüm murada erdi, bir kalbi var şahane
Yetmişlik gözlerine, kanarak yaşıyorum

Gönlümün sancak olup, takıldığı simaya
Ellerim yüreğimden, iz düşürür semaya
Yokluğunda düşünce, dayanılmaz komaya
Yedi uyurlar gibi, donarak yaşıyorum

Aboneyim o varsa, yaşama dair hırsa
Gözlerinin tekine, dökerim milyon mısra
Yokluğunda ayakta duracak gücüm varsa
Perdenin arkasına, sinerek yaşıyorum

Hayali kol gezince, uyanıkken düşümde
Maziden “keşke”lerim, isyan eder başımda
İpeksi saçlarını hayal etsem döşümde
Kokusu ciğerimde, sanarak yaşıyorum

Aydınlatır dünyamı, sönmeyen ışık gibi
Vurgunluğum bu yüzden, yüz yıllık aşık gibi
Kavuşma ihtimali, olsa da düşük gibi
Her dem vuslat atına, binerek yaşıyorum

Ruhumun menevişi, gönlümün perisi o
Ona insan diyemem, meleğin dirisi o
Canın yarısı tende, öteki yarısı o
Diğer kalan yarıma, dönerek yaşıyorum

Delibal’ın aynası, aklımdaki sureti
Durduracak hasreti, yürek denen mereti
Sevilenin yolları, aratmıyor sıratı
Vuslatın kulvarında yanarak yaşıyorum

Celil ÇINKIR