DALLARIMDA KARGün benim neyimdi, bilemeden geçti yıllar. Nice bulutlar süzülüp geçti yanağımdan, köklerimi yanıltmadı toprak; ah olmasaydı kabuğumdaki bu tanıklıklar. Gün benim neyimdi, şimdi dallarımda kar; içimde sakin bir hasret var. Yolda olduğumu bilirdim, yol benim ikizimdi; tohum ışırdı yapraklarımın arasından, yol bunu bilirdi. Kar gizlerimizi vururdu yüzümüze: aşk aydınlığındaydık o zamanlar. Dağa boy verdim, açtım kendimi; yan yana oluşumuza sevindim. Dilini anladım, dilimle çözüldüm; mevsimlerin neremizden geçtiğini gördüm. Sularını dolaştır aynalı patikamdan, işte terimi sildim. Hiç anlamasam da olur; gün benim neyimdi, şimdi dallarımda kar; içimde sakin bir hasret var. O kadar..! ŞERİF ERGİNBAY |
ÇOK NEZİH..