Bir oda,bir kadın ve renkler
Bir sonbahar akşamıydı
Pencerenin tülleri uçuşuyordu Kadın çıplaktı Ruhu gibi Kâh fırça darbeleriyle Kâh parmaklarıyla tualin üzerine atıyordu Boyanın tüm renklerini Bütün renkler alıyordu nasibini Hayatından birer parça Kâh acılarıydı, kâh sevinçleri ve hayal kırıkları Ülkesini boyuyordu bazı zamanlarda Ülkesindeki şiddeti, Haksızlığı, Acıyı ve sömürüyü Başka bir zaman unutup her şeyi Kırlara çıkıyordu Zihninde boyalarıyla Boyuyordu hayatının Ritüellerini Şimdi bir oda Ve boyalardan ibaret bir seronomiydi Tüm yaşamı Örtünmek istemiyordu Çıplaktı ruhu yeşil düşlü şair/ gülsüm öztomurcuk 24 temmuz 2014/manavgat |
ışığı hafif karartarak
istemiş ki kötülükler daha az örtünsün
tebriklerimle yeşil düşlü şairim