yediveren yalnızlık
Belkide;
Slogansız bir aşkın bayrağıydı dalgalanan Ağrıyan başıma inat, Vurdukça kıyıma dalgalar İçemediğim çay kıvamında hayat Öylesi demli Gözlerim; seyretmede selfisini rüzgarın Kuşatılmış bir şehir öyküsü yani Patavatsız biraz, Aslında epeyce Sereserpe serİlmiş Bronzlaşmaya calisan umutlar Ve vedalar var yarına dair kulaklarımda Unut gitsin! Aslinda... Astarsız düsüncelerimi Beyaz etegimin altinda Gordukce tahrik mi oluyorsun ne? Birde şey , Şey işte anlasana! Şu caddeler boyu uzayıp giden kalabaliklar Yani; Akıp duran icime şarap gibi Ilık,ılık Mevsimler eskiten şu , Yedıveren yalnızlık..... |