Ah Hümeyra
Sonra beni yalnız bırak,
Ben seninle baş başa kalayım! Her an seni okuyup, seni söyleyeyim Ezbere biliyorum zaten adının her harfini A’sını, B’sini, C’sini… Gözlerinin hangisine en çok değdiğini Hangisine değince yüreğimi aydınlattığını… Ah Hümeyra Sen gelsen de gitsen de Birsin, teksin Bir bakışın yeter Silinir tüm ezberim, kalır ’Sen’ kokan toprak Örtülür üzeri yüreğimin, ’Sen’ kokar, ağlayarak... Unutmaya yüz tutmuş yüreğin, kabuk bağlamışım ben Kanıyor yüreğimdeki yerin, kanatıyorsun Unuttukça, ben daha çok hatırlıyorum! Daha çok kanıyor Daha çok ağlıyorum Uzaktan sessiz sessiz izleme beni Gel yakınıma Gözlerimin içine bak. Akıp gitsin yüreğimin en kuytu köşelerine bakışların Sessiz sedasız giderken Sen, kurudu gözlerimin yaşı Kupkuru ağlıyor arkandan, merhemsiz yüreğim Düşlerde saklı kaldı, kabukların altında adın Silindi belki de, kurudu gözlerin yaşı gibi yâdın! Saçların savruluyor uzaklarda Rüzgâr bile senden yana Naz yapıyor senin gibi Kokunu getirmek için bana Dünyayı dolaşıyor Hümeyra! Bak, bak şimdi soğuk sana dua etmek için açtığım ellerimin avuç içi! Kurak topraklar gibi çatladı avuçlarım Hüzünlerini avutuyorum sessizliğimle Yeşermiyor hüzünlerindeki umutlarım... Sıcaklığı yok duaların Üşütüyor avuçlarıma işleyen nefesim Yokluğun, üşütüyor nefesimi Kurak topraklar gibi çatladı avuçlarım Yeşermiyor senli umutlar! Bir bir ölüyor, nefesi tükeniyor hücrelerimin Sessizleşiyor, unutuyor konuşmayı yüreğim... Şimdi, şimdi içimden konuşuyorum sana Dualarım ebedi, içimden dua ediyorum ağrıyan yanlarıma Avuçlarımda yeşersin yüzün Önce Gülsün, önceki gibi, her zaman ki gibi Sonra Yeşersin yüzün, kurak topraklar gibi çatlayan avuçlarımda... Hayrani Can 23.01.2014 |
bu mahur makamında şiirler
gece ağır
yürek ağır
sözlere düşmez kalem ağır
sırtımı daydım çınar ağacına
kozası ell kanatır dil ağır ;
ah şaiir yokmu ;
o yarden yine haber
neden sustu esmez yeller
hasret kaldım bu yaz da o yarin kokusuna..
Ah Hümeyra ! bari sen konuş!!