Gönül YarasıŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bir adanmışlığın hikâyesi. Amina büyükanneme ithaf. Rahat uyu vatan toprağında.
Uzak diyarlarda kalan
Sevdiceğim Gönlümün bitmeyen türküsü Kıyamadığım iki gözüm Aşkı resimleyebilir misin diye sorsalardı Soylu güzelliğini çizerdim tuvale Okyanusun renklerini çalarak Bir roman yazsaydım Ömrümün ilk yarısı diye başlardım Kapanmayan gönül yaram Son sözüm olurdu Kapağında afilli bir resmin olurdu mutlaka Yağmur gözlüm ismi Ne çok yakışırdı kitaba Dağılmış saçlarımızda Dağlarımızın kına kokusu Sevdalı gülüşlerle Vahşi doğaya meydan okuyarak Kıyasıya yarıştığımız Rüzgârla dans eden atlarımızı anlatırdım meselâ En kıymetli hazinem saydığım Memleket toprağını Göğsümde ki Kur ’anın içinde saklayarak Öz vatanıma nasıl getirdiğimi yazardım öykü kitaplarına Biliyor musun cancağızım Gözlerimin önünde Kaybolduğun günden beri Amin hiç eksilmedi dudaklarımdan Ah gözüm Bir başkayım bu akşam Koynumda kutsal yalnızlığın Avuçlarımda Balkanların güneşi Kimbilir Belki de bu son veda Bilmelisin ki Mayın tarlasında Ölümle yüzleşmiş bu yürek Hiç korkmadı ölmekten Yüreğim ki Kırmızı-beyaz Sana söz verdiğim gibi g/özüm Bir yanım Bosna Bir yanım İzmir Deniz Derya Giritli |