ÖLDÜRDÜN BENİ
Yolunu beklerim boynumu büküp
Yamalar dikerim yaramı söküp Sessizce ağlayıp gözyaşı döküp Devasız dertlerle döndürdün beni Kaybolup bitiyor ömrün biçimi Bırakmadı kader bana seçimi Hasretinle dolup sarıp içimi Devasız dertlerle çürütdün beni Leyla oldum sensiz geçmiyor günüm Geçmişe baktıkca ağlıyor dünüm Nerelere gitsem şaşırdım yönüm Devasız dertlerle söndürdün beni Gülce’yim korlarda gönlüm yanıyor Vurdukca hancerin yürek kanıyor Sevdiğim yarimi eller sarıyor Devasız dertlerle öldürdün beni. GÜLCE |
Kutlarım kafiyeler yerinde değerli şiirinizi saygım ile..