berlin resitali
yorma kendini
bırak karanlığın şefkatli ellerine mutluluğun nankörlüğü bezdirdi ruhunu yalnız koyup göçtü hayallerin bir öksüz bir yetim gibi vicdansızca neyi bekliceksin artık bütün camların kırık kara kışın ortasında mosmor kesilmiş gözyaşların doğacak güneş ısıtacakmı sandın rüyalarını unutturacakmı kimsesizliğini boşver boşver yorma kendini 28714 |